شرایط عاری از آلودگی‌های ذره‌ای و باکتریایی که بوسیله اتاق‌های تمیز فراهم می‌شود، اساس بسیاری
از صنایع تحقیقاتی و تولیدی مدرن است.
بدون وجود شرایط تمیز، محصولات آلوده گشته و عملکرد مطلوبی ندارند و یا ممکن است که استفاده از آن‌ها مضر باشد.
در سال‌های اخیر نیاز به فضاهای تمیز به طور قابل ملاحظه‌ای در کشور افزایش یافته است.
این اتاق‌ها امروزه برای تولید قطعات مورد نیاز در صنایع الکترونیک و کامپیوتر، صنایع هوا و فضا، صنایع ابزار
دقیق، کالیبراسیون، تولید میکروماشین‌ها و همچنین فرآیند تولید انواع داروها، تجهیزات پزشکی
غذاهای آماده و بسیاری محصولات دیگر کاربرد دارند.
تاریخچه:
اولین اتاق تمیز در یک بیمارستان بوده است. لورد لیستر کسی بود که باکتری‌ها را باعث عفونت زخم‌های
جراحی دانست و فهمید که پاک کردن محیط اتاق عمل از باکتری‌ها می‌تواند از این عفونت جلوگیری کند که
این امر پایه‌ای برای اولین اتاق تمیز شد.
در دهه 1860 لیستر با استفاده از محلول ضد عفونی کننده اسید کربنیک که باکتری‌ها را از بین می‌برد توانست
آلودگی‌های عفونی را در اتاق عملش در بیمارستان رویال به طور باور نکردنی کاهش دهد (شکل1-1) .
او با اسپری کردن این محلول بر روی زخم و در هوای اتاق برای از بین بردن باکتری‌های معلق در هوا تلاش می‌کرد.
شکل1-1 اتاق عمل بیمارستان رویال
هر چند در اتاق‌های عمل قدیمی، روش‌های کنترل آلودگی شبیه به اتاق‌های تمیز پیشرفته امروزی بودند
اما مهمترین تفاوت آن‌ها تاثیر مثبت تهویه با هوای فیلتر شده می‌باشد.
سیستم تهویه در بیمارستان‌ها تا دهه 1940 به ندرت استفاده میشد و اگر هم مورد استفاده قرار می‌گرفت بیشتر
برای راحتی و آسایش بوده است تا کنترل آلودگی.
بعد از جنگ جهانی دوم بود که از تهویه در بیمارستان‌ها جهت کنترل آلودگی استفاده شد.
در سال 1960 بلوزر تلاش کرد تا یک اتاق تمیز با یک جریان پیستونی رو به پایین هوا طراحی کند که هوا از
فیلترهای توزیع کننده که تمام سقف را پوشانده بودند خارج میشد، اما به دلیل حرارت ناشی از افراد و
سیستم روشنایی و ایجاد جریان همرفتی، جریان هوا مستقیم به طور کامل تحقق نمی‌یافت.
در صنعت نیز پیشرفت‌های مشابهی صورت گرفت. توسعه و تکامل اولین اتاق تمیز جهت کارهای صنعتی در
زمان جنگ جهانی دوم شروع شد که بیشتر برای افزایش و قابلیت وسایل و تجهیزات مورد استفاده در
هواپیماها، تانک‌ها، جنگ‌افزارها و غیره بود.
تفکر حاکم در یک اتاق تولید محصولات دارویی این بود که آنجا باید به وسیله مقدار زیادی از ضد عفونی کننده‌‌ها از
هر گونه میکروارگانیزم خالی نگاه داشته شود.
دیوارها معمولا برای رسیدن به این هدف کاشی کاری شده و کف موزاییک شده و دارای راه آب و زهکشی
می‌باشند.
پرسنل همانند آنچه که در آن زمان در اتاق‌های عمل استفاده میشد لباس‌های پنبه‌ای می‌پوشیدند و
محیط‌های تعویض لباس تعبیه می‌گردید.
استفاده از شکافت هسته‌ای هم زمان با تحقیقات در زمینه سلاح‌های شیمیایی و میکروبی باعث تولید
فیلترهای هوای با بازده بالا (Hepa) برای گرفتن آلودگی‌های رادیواکتیو و میکروبی خطرناک شد .
بین سال‌های 1955 تا 1960 اتاق‌هایی با حجم زیادی از هوای کاملا فیلتر شده و مجهز به پخش کننده‌های
سقفی ساخته شد.
نقطه عطف در تاریخ اتاق تمیز اختراع مفهوم تهویه جریان مستقیم یا جریان آرام در آزمایشگاه سندیا در سال
1961 بود. اتاق ساخته شده توسط تیم “واید فیلد” در ابعاد 10x6x7 فوت بود. او بجای استفاده از
پخش‌کننده‌های سقفی هوا و حرکت هوا در جهت‌های نامنظم، از یک مجموعه فیلترهای هپا استفاده کرد.
این امر باعث این میشد که هوا در یک مسیر مستقیم از فیلترها به میان اتاق آمده و از کف اتاق خارج
می‌شود.
دانش طراحی سیستم تهویه در مقیاس بزرگ و به شکل اینترلاک یا اتاق تمیز در سال 1962 در مرکز
تحقیقات پزشکی انگلیس به صورت یک راهنما به چاپ رسید. در سال 1963 اولین استاندارد فدرال 209
توسط تیم «ساندیا» به کمک ارتش آمریکا، کارخانجات و آژانس‌های دولتی به سرپرستی گوردون تهیه شد.
در سال 1999 میلادی توسط “کمیته ی فنی 209” برای اتاق‌های تمیز و محیط‌های وابسته مجموعه
استاندارد های ISO-14644- 1 ,2 ,3 ,4 تهیه شد.
